Pytanie badawcze

Ocena korzyści i szkód wynikających ze stosowania leków u osób z labilnością emocjonalną po przebytym udarze mózgu.

Wprowadzenie

Labilność emocjonalna (zwana inaczej chwiejnością emocjonalną lub emocjonalizmem – przyp. tłum.) często występuje po przebytym udarze mózgu. To zaburzenie osobowości oznacza, że dana osoba ma trudności z kontrolowaniem swoich emocji. Po przebytym udarze osoba labilna emocjonalnie może nagle zacząć płakać, lub (rzadziej) śmiać się bez powodu. Takie zachowanie jest niepokojące zarówno dla danej osoby jak i jej opiekunów. Stosowanie leków przeciwdepresyjnych (antydepresantów), które są pomocne u osób chorujących na depresję, może być skuteczne w leczeniu chwiejności emocjonalnej u pacjentów po udarze mózgu. Niemniej przeprowadzono niewiele badań z randomizacją (RCT) w tym zakresie. Badanie z randomizacją to typ badania, w którym uczestnicy są przydzielani losowo do dwóch lub więcej grup leczenia. Jest to najlepszy sposób zapewnienia, że grupy uczestników są podobne, a sami badacze i uczestnicy nie wiedzą, kto jest w której grupie.

Okres wyszukiwania danych

Znaleźliśmy badania w wyniku wyszukiwań przeprowadzonych 26 maja 2022 r.

Charakterystyka badań

Do przeglądu włączyliśmy 7 RCT obejmujących 239 osób z labilnością emocjonalną, w których raportowano stosowanie leków przeciwdepresyjnych w leczeniu tych zaburzeń. Liczba uczestników w badaniach wynosiła od 10 do 92 osób. Średni wiek/mediana wieku wahała się od 57,8 roku do 73 lat. Badania przeprowadzono w Europie (Wielkej Brytanii: 1; Danii: 1; Szkocji: 1; Szwecji: 1); w Azji (Korei Płd: 1 i Japonii: 1); oraz w USA (1).

Kluczowe wyniki

Nie znaleźliśmy żadnych nowych badań do aktualizacji tego przeglądu. Do przeglądu włączyliśmy 7 badań, w których uczestniczyło 239 osób. Jednak 2 badania nie były dostępne w odpowiednim formacie, aby można włączyć je do analizy. Dlatego do naszych analiz włączyliśmy tylko 5 badań obejmujących 213 osób. Nie ma pewności, czy stosowanie leków antydepresyjnych wpływa na liczbę osób z ≥50% redukcją przejawów stanów emocjonalnych, płaczliwości, oraz czy wpływa na wyniki w kwestionariuszach mierzących niekontrolowany śmiech lub płacz, ale nie wpływa na wyniki w zakresie labilności (częstotliwość zmiany nastrojów), i na to czy klinicysta uznał, że nastąpiła poprawa w porównaniu z placebo. Nie znaleziono badań dotyczących innych rodzajów leków. W 6 badaniach odnotowano zgon i nie stwierdzono różnic między osobami, które przyjmowały leki przeciwdepresyjne, a tymi, które ich nie przyjmowały.

Jakie są ograniczenia uwzględnionych danych naukowych?

Nasze zaufanie co do wiarygodności danych naukowych waha się od umiarkowanego do bardzo niskiego, jednocześnie wyniki kolejnych badań mogą różnić się od wyników przedstawionych w tym przeglądzie. Nasza pewność jest ograniczona, ponieważ włączone do tego przeglądu badania były małe oraz stwierdzono brak spójności w sposobie oceniania emocjonalizmu.

Wnioski

Nie ma pewności, czy leki antydepresyjne zmniejszają częstotliwość wybuchów płaczu lub śmiechu. Potrzeba więcej badań z systematyczną oceną i zgłaszaniem niepożądanych lub szkodliwych skutków leczenia, aby stwierdzić, że wszelkie korzyści przeważają nad ryzykiem.