Najważniejsze informacje

W tym przeglądzie zapytaliśmy, czy osoby reanimowane po zatrzymaniu krążenia odnoszą korzyści, gdy ich ciała są schładzane do temperatury od 32°C do 34°C. Obecne dane naukowe sugerują, że po udanej resuscytacji w następstwie zatrzymania krążenia tradycyjne metody schładzania w celu wywołania hipotermii (niskiej temperatury ciała) mogą zmniejszyć ryzyko uszkodzenia mózgu i poprawić wyniki neurologiczne (problemy z układem nerwowym).

Czym jest zatrzymanie krążenia?

U około 30% do 50% pacjentów z chorobą wieńcową (gdzie tętnice dostarczające krew do serca zwężają się w wyniku gromadzenia się tłuszczu w ich ścianach) na pewnym etapie choroby występuje nagłe zatrzymanie krążenia (NZK). NZK oznacza, że serce przestaje pompować krew, a następnie zatrzymuje się krążenie krwi w całym ciele.

Jak leczy się zatrzymanie krążenia?

Osoba z NZK wymaga natychmiastowej reanimacji w celu uratowania życia. Resuscytacja może zostać przeprowadzona przez osoby bez przeszkolenia medycznego lub przez pracowników ochrony zdrowia. Można zastosować różne techniki, ale pierwsze z nich to zwykle uciskanie klatki piersiowej (mocne i częste uciskanie na wysokości mostka), techniki oddychania ratunkowego (resuscytacja usta-usta) i użycie defibrylatora, który aplikuje wstrząsy elektryczne do serca w celu wznowienia jego akcji. Jeśli osoby z zatrzymaniem krążenia nie są reanimowane, komórki mózgowe ulegają nieodwracalnemu uszkodzeniu, a następnie dochodzi do zgonu. Po skutecznej resuscytacji leczenie w ciągu pierwszych kilku godzin ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia lub ograniczenia uszkodzenia mózgu oraz zachowania funkcji i struktury komórek nerwowych w mózgu (jest to tzw. „neuroprotekcja”). Objawy uszkodzenia mózgu różnią się w zależności od ciężkości i czasu trwania zatrzymania krążenia, a także od stanu zdrowia danej osoby. Objawy obejmują: natychmiastową śmierć, śpiączkę, paraliż, drżenie, trudności z mową i porozumiewaniem się, trudności z myśleniem, zapamiętywaniem i zadaniami umysłowymi oraz problemy z koordynacją ciała lub chodzeniem. Jeden z rodzajów terapii, która może pomóc w zapobieganiu uszkodzeniom komórek, polega na schłodzeniu ciała do temperatury od 32°C do 34°C przez kilka godzin po udanej reanimacji.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Chcieliśmy ustalić, czy osoby resuscytowane po zatrzymaniu krążenia szybciej wracają do zdrowia, gdy ich ciała zostaną schłodzone do temperatury od 32°C do 34°C.

Co zrobiliśmy?

Przeszukaliśmy medyczne bazy danych w poszukiwaniu dobrze zaprojektowanych badań, w których oceniano jak osoby, których ciała schłodzono do temperatury od 32°C do 34°C, wyzdrowiały po resuscytacji po zatrzymaniu krążenia w porównaniu z osobami, które nie zostały schłodzone lub nie schłodzono ich do temperatury poniżej 36°C.

Czego się dowiedzieliśmy?

Uwzględniliśmy 12 badań (łącznie 3956 osób), w których badano wpływ schładzania ciała po udanej resuscytacji w następstwie NZK. W 11 badaniach wykorzystano tradycyjne metody schładzania (na przykład poduszki chłodzące lub okłady z lodu). W jednym z badań zastosowano jednak hemofiltrację jako metodę chłodzenia (krew była usuwana z organizmu przez rurkę, która przechodziła przez filtr w celu usunięcia toksycznych substancji i urządzenie chłodzące przed powrotem do organizmu - podobnie jak w przypadku dializy), więc ich dane nie mogły zostać podsumowane z innymi badaniami i zostały potraktowane osobno w przeglądzie.

Kluczowe wnioski

Schłodzenie ciała po skutecznej resuscytacji może zmniejszyć ryzyko uszkodzenia mózgu i poprawić wyniki neurologiczne. Kiedy porównaliśmy osoby, których ciała po resuscytacji zostały schłodzone do temperatury od 32°C do 34°C z tymi, których ciała nie zostały schłodzone, stwierdziliśmy, że 532 na 1000 osób poddanych schładzaniu nie miałoby uszkodzeń mózgu lub miałoby jedynie niewielkie uszkodzenia, podczas gdy tylko 377 na 1000 nieotrzymujących chłodzenia nie miałoby żadnego uszkodzenia lub miałoby tylko niewielkie uszkodzenie mózgu. Chłodzenie nie wpływało na przeżywalność. Schłodzenie ciała wiązało się z większym ryzykiem zapalenia płuc (zakażenie, które powoduje stan zapalny pęcherzyków płucnych w jednym lub obu płucach) (384 osoby na 1000, u których zastosowano chłodzenie vs 352 osoby na 1000, u których nie zastosowano chłodzenia), większym ryzykiem małego stężenia potasu we krwi (185 osób na 1000, które zostały schłodzone vs 134 osoby na 1000, które nie zostały schłodzone) oraz większym ryzykiem nieregularnego bicia serca (257 osób na 1000, które poddano schłodzeniu vs 184 osoby na 1000, które nie zostały schłodzone). Tylko kilka badań dotyczyło tych możliwych do leczenia powikłań.

Jakie są ograniczenia zgromadzonych danych naukowych?

W niektórych badaniach występowały niedociągnięcia jakościowe, w tym brak informacji na temat sposobu ich przeprowadzenia oraz stosowanie nieodpowiednich metod równoważenia uczestników między grupami chłodzonymi i bez chłodzenia. Kiedy jednak uwzględniliśmy różnice między badaniami, stało się jasne, że te niedociągnięcia miały jedynie niewielki wpływ na główne wyniki i nie zmieniły ogólnych ustaleń.

Źródła finansowania badań

Firma związana z dializami sfinansowała badanie, w którym zastosowano chłodzenie zewnętrzne. Spośród 11 badań uwzględnionych w głównej analizie, 5 otrzymało finansowanie od rządu lub organizacji typu non-profit; 2 otrzymały zestawy do analizy od firmy niezwiązanej z chłodzeniem, a w 4 badaniach nie podano informacji na temat finansowania.

Jak aktualne są przedstawione dane naukowe?

Dane naukowe są aktualne do września 2022 roku.