Pytanie badawcze
Czy bardzo wczesne i aktywne uruchomienie pacjenta po udarze mózgu przyspiesza powrót do zdrowia w porównaniu z opóźnioną mobilizacją?

Wprowadzenie
Opieka na oddziale udarowym zalecana jest osobom, które niedawno przebyły udar mózgu, daje to większe szanse na przeżycie, powrót do domu i odzyskanie niezależności pacjenta. Bardzo wczesne uruchomienie (pomoc w bardzo wczesnym i częstym wstawaniu z łóżka po wystąpieniu objawów udaru) wprowadza się na niektórych oddziałach udarowych i jest zalecane w wielu wytycznych klinicznych dotyczących ostrego udaru mózgu. Jednak wpływ bardzo wczesnego uruchomienia na powrót do zdrowia po udarze mózgu nie jest jasny.

Data wyszukiwania
Niniejszy przegląd jest aktualny do lipca 2017 r.

Charakterystyka badań
W przeglądzie tym zidentyfikowano dziewięć badań (2958 uczestników), jednak większość informacji pochodziła z jednego badania (2104 osób). Chorzy, których bardzo wcześnie uruchamiano, byli aktywizowani przeciętnie w ciągu 18,5 godziny po wystąpieniu udaru mózgu w porównaniu z uruchomieniem pacjentów 33,3 godziny po udarze w grupie standardowej opieki. Ponadto, w pięciu badaniach uczestnicy z grupy bardzo wczesnej aktywizacji spędzali więcej czasu w ciągu dnia na terapii lub uczestniczyli w działaniach aktywizujących.

Główne wyniki
Bardzo wczesne uruchomienie nie zwiększyło liczby osób, które przeżyły lub szybciej wracały do zdrowia po udarze mózgu. Dane naukowe sugerują, że bardzo wczesne uruchomienie może skrócić czas pobytu w szpitalu o około jeden dzień. Jednak wyniki pojedynczego największego badania oraz analizy badań, w których rozpoczęto uruchamianie uczestników bardzo wcześnie, wzbudziły obawy, że rozpoczęcie intensywnej aktywizacji pacjentów w ciągu 24 godzin od wystąpienia udaru mózgu może nieść za sobą zwiększone ryzyko, przynajmniej dla niektórych osób. To potencjalne ryzyko należy wyjaśnić.

Jakość danych naukowych
Podsumowując, główne wyniki były poparte danymi naukowymi o umiarkowanej jakości, ale dane naukowe odnoszące się do długości pobytu w szpitalu i aktywności w codziennym życiu były niskiej jakości.