Pytanie badawcze

Czy w celu poprawy chodu u pacjentów po udarze mózgu terapia grupowa z treningiem obwodowym jest lepsza od konwencjonalnej fizjoterapii?

Wprowadzenie

Pacjenci po udarze mózgu mogą mieć trudności w chodzeniu. Osoby te mogą poruszać się wolniej, pokonywać tylko krótkie odległości i potrzebować pomocy podczas chodzenia. Mogą również tracić równowagę i szybciej się męczyć. W konsekwencji oznacza to, że osoby te będą ograniczały poruszanie się, a zdolność chodu ulegnie pogorszeniu. Rehabilitacja może pomóc w usprawnieniu chodu, ale dostęp do niej jest utrudniony, szczególnie po upływie dłuższego czasu po udarze mózgu. Terapia grupowa z treningiem obwodowym obejmuje pracę w grupach (zamiast indywidualnego planu z fizjoterapeutą) z wykonywaniem ćwiczeń w zakresie konkretnych zadań, może więc stanowić bardziej dostępne rozwiązanie.

Charakterystyka badań

Niniejszy przegląd jest aktualizacją przeglądu badań opublikowanego w 2010 roku. Uwzględniliśmy badania osób po udarze mózgu, w których terapię grupową porównywano z terapią konwencjonalną. Wzięliśmy pod uwagę jedynie badania wysokiej jakości o małym ryzyku błędu systematycznego. Interesowały nas badania porównujące te dwie metody i ich wpływ na zdolność chodu i jego szybkość, pokonywany dystans i stopień samodzielności chorych. Szukaliśmy również badań oceniających, czy zajęcia grupowe mogą być bardziej czy mniej szkodliwe niż konwencjonalne metody. Dane naukowe są aktualne do stycznia 2017 roku.

Główne wyniki

Znaleźliśmy siedemnaście badań obejmujących łącznie 1297 uczestników, w których porównywano rehabilitację grupową i trening obwodowy ze standardową opieką lub pozorowaną rehabilitacją. W większości badań wykazano korzystny wpływ zajęć grupowych z treningiem obwodowym na poprawę zdolności chodzenia. Dokładniej ujmując, połączyliśmy wyniki z włączonych badań i stwierdziliśmy średniej jakości dane naukowe, które wykazały, że zajęcia grupowe z treningiem obwodowym w porównaniu z innymi rodzajami fizjoterapii były bardziej skuteczne: pacjenci byli w stanie pokonywać większe odległości, chodzili bardziej samodzielnie i szybciej, a w niektórych przypadkach łatwiej utrzymywali równowagę i czuli się pewniej. Pojawiła się sugestia, że osoby uczęszczające na zajęcia grupowe mają większą tendencję do upadków, ale szybciej udaje im się wrócić do domu po pobycie w szpitalu rehabilitacyjnym. Jednak tych dwóch wyników nie potwierdzono w analizie statystycznej. Odkryliśmy również, że zajęcia grupowe z treningiem obwodowym miały pozytywny wpływ zarówno na osoby, które przeszły udar mózgu ponad rok temu, jak i na pacjentów z przebytym udarem w przeciągu roku. Oznacza to, że rekonwalescencja po udarze mózgu może trwać dłużej niż wcześniej opisywano. Konieczne są dalsze badania, aby ustalić, czy ten sposób terapii jest skuteczny u wszystkich osób niezależnie od stopnia ciężkości udaru mózgu oraz czy określone ćwiczenia są korzystniejsze od innych.

Jakość danych naukowych

Ogólnie jakość badań była akceptowalna biorąc pod uwagę fakt, że w badaniach dotyczących rehabilitacji trudno jest utrzymać niektóre aspekty pod ścisłą kontrolą. Obniżyliśmy jednak ocenę jakości do „średniej” uznając, że niektóre badania mogą zawierać potencjalne błędy systematyczne.