Najważniejsze informacje

- Stosowanie wlewu ciągłego zamiast podawania diuretyków pętlowych w bolusie może skutkować niewielką lub żadną różnicą we wszystkich mierzonych przez nas punktach końcowych.

– Stosowanie wlewu ciągłego zamiast podawania diuretyków pętlowych w bolusie może powodować niewielką lub żadną różnicę w skutkach ubocznych.

– Nasze badania sugerują, że może istnieć niewielka lub żadna różnica między sposobami podawania diuretyków pętlowych. Przyszłe badania powinny koncentrować się mniej na sposobie ich podawania, a bardziej na tym, jak działają one na pacjentów po wyjściu ze szpitala. Powinniśmy również wziąć pod uwagę preferencje pacjenta i jakość życia.

Czym jest ostra niewydolność serca?

Ostra niewydolność serca to stan chorobowy, który upośledza zdolność serca do skutecznego pompowania krwi w całym organizmie. W rezultacie organizm odczuwa brak krwi i kompensuje to poprzez zatrzymywanie wody w celu zwiększenia objętości krwi krążącej. Jednak ta dodatkowa objętość nie pomaga i dodatkowo obciąża serce, prowadząc do zadyszki, zmęczenia i obrzęku nóg.

Jak leczy się ostrą niewydolność serca?

Leki moczopędne pomagają poprzez redukcję nadmiaru wody w organizmie. Diuretyki pętlowe to szczególny rodzaj leków moczopędnych, które działają na określoną część nerek i są często podawane bezpośrednio do krwiobiegu za pomocą kaniuli, czyli cienkiej plastikowej rurki wprowadzanej do naczynia krwionośnego. Proces ten może wymagać kilku dni i kilku dawek leków moczopędnych w celu wyeliminowania nadmiaru wody nagromadzonej w organizmie.

Jaki był cel przeglądu?

Chcieliśmy zbadać i porównać dwa różne podejścia do podawania diuretyków pętlowych: powolne podawanie przez dłuższy czas (wlewy ciągłe) i podawanie diuretyku pętlowego w kilku pojedynczych dawkach (bolus), aby ocenić, czy jedna metoda podawania jest lepsza od drugiej.

Co zrobiliśmy w tym celu?

Przeanalizowaliśmy ponad 3400 artykułów z czasopism i zidentyfikowaliśmy siedem badań klinicznych, które spełniały nasze kryteria analizy. Oceniliśmy te badania kliniczne pod kątem wszelkich zgłoszonych zmian masy ciała, prawdopodobieństwa zgonu (śmiertelności), czasu trwania hospitalizacji, szansy na ponowne przyjęcie do szpitala po wypisie oraz tego, czy jedna metoda porodu miała jakikolwiek szkodliwy wpływ na nerki w porównaniu z drugą.

Czego się dowiedzieliśmy?

Odnaleźliśmy siedem badań z udziałem 681 dorosłych w wieku powyżej 18 lat, którzy byli leczeni w szpitalu. Średni wiek uczestników wahał się od 57 do 82 lat. Badania te przeprowadzono w 32 szpitalach w USA, Kanadzie, Hiszpanii, Szwecji, Indiach, Turcji i Chinach w latach 2010-2021, a czas gromadzenia danych wynosił od ośmiu miesięcy do sześciu lat. W największym badaniu wzięło udział 308 uczestników, a w najmniejszym 40.

Po przeprowadzeniu analizy stwierdziliśmy, że interwencja z wykorzystaniem jednej z metod podawania, poprzez wlew ciągły lub bolusem, może mieć niewielki lub żaden wpływ na wyniki:

– zmiana masy ciała (dane naukowe z 5 badań na 497 osobach);

– prawdopodobieństwo zgonu (dane naukowe z 5 badań na 530 osobach);

– czas trwania hospitalizacji (dane naukowe z 4 badań z udziałem 211 osób);

– prawdopodobieństwo ponownego przyjęcia do szpitala po wypisie (dane naukowe z 3 badań na 400 osobach);

– szkodliwy wpływ na nerki (dane naukowe z 3 badań na 491 osobach).

Ogólnie rzecz biorąc, mamy niewielkie zaufanie do danych naukowych, ponieważ liczba badań i uczestników była niewielka i możliwe jest, że osoby biorące udział w badaniach były świadome tego, jakie leczenie otrzymują.

Jakie są ograniczenia prezentowanych danych?

Pomimo przeglądu licznych artykułów w czasopismach, tylko siedem badań spełniło nasze kryteria. Niektóre z włączonych badań miały sekcje, które nie zostały dobrze opisane, co sprawiło, że dane naukowe były mniej wiarygodne.

Jak aktualne są te dane naukowe?

Dane naukowe są aktualne do 29 lutego 2024 roku.