คำถามของการทบทวนวรรณกรรม

การฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลทำให้ได้ผลการรักษาที่ดีขึ้นในผู้ที่มีโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง (Multiple Sclerosis) เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการดูแลรักษาตัวต่อตัวแบบดั้งเดิมหรือไม่ วิธีการดูแลรักษาด้วยวิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกล (Telerehabilitation) ประเภทใดที่มีประสิทธิผลตามที่กำหนดและมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์เฉพาะเจาะจง

ที่มาและความสำคัญของปัญหา

โรคปลอกประสาทเสื่อมแข็งหรือโรคเอ็มเอส (Multiple sclerosis (MS)) เป็นโรคที่พบบ่อยของระบบประสาทในวัยผู้ใหญ่ตอนต้นหรือวัยหนุ่มสาว (Young adult) โดยยังไม่มีการรักษาให้หายขาด และทำให้เกิดความพิการในระยะยาว การฟื้นฟูสมรรถภาพช่วยให้การรักษาและการบำบัดลดผลกระทบของความพิการและปรับปรุงสมรรภภาพ แม้ล่าสุดจะมีความก้าวหน้าในการดูแลรักษาโรคเอ็มเอสรวมถึงการฟื้นฟูสมรรถภาพ แต่ผู้ป่วยโรคเอ็มเอสไม่สามารถที่จะเข้าถึงความก้าวหน้าของการรักษาเหล่านี้ เนื่องจากมีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหว ความเหนื่อยล้า และปัญหาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง รวมถึงค่าใช้จ่ายในการเดินทาง การฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลเป็นวิธีการใหม่ในการให้บริการโปรแกรมฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยที่บ้านหรือในชุมชน การใช้เทคโนโลยีการสื่อสารทางไกล เช่น โทรศัพท์บ้าน เทคโนโลยีวิดีโอ อินเตอร์เน็ตแอพพลิเคชั่นและอื่น ๆ วิธีการดูแลรักษาด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลหลากหลายวิธีถูกนำไปทดลองในผู้ป่วยโรคปลอกประสาทเสื่อมแข็ง อย่างไรก็ตามหลักฐานที่แสดงถึงประสิทธิผลของนักวิจัยนั้นยังไม่ชัดเจน

ลักษณะของการศึกษา

การทบทวนวรรณกรรมครั้งนี้ศึกษาหลักฐานสำหรับวิธีการดูแลรักษาด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลในผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเอ็มเอส เราสืบค้นอย่างครอบคลุมสำหรับการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (RCTs) ซึ่งเป็นการศึกษาเฉพาะเจาะจงที่ผู้เข้าร่วมโครงการวิจัยถูกจัดกลุ่มรับการรักษาโดยบังเอิญ (นั่นคือการสุ่ม) เพราะส่วนใหญ่การศึกษาลักษณะเหล่านี้มีหลักฐานที่มึคุณภาพสูงสุด เรามีความสนใจในการศึกษาที่เปรียบเทียบโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลกับการดูแลแบบมาตรฐานหรือแบบพื้นฐานหรือโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพแบบต่างๆ

ผลการศึกษาที่สำคัญ

เราพบการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมที่เกี่ยวข้องจำนวน 9 เรื่อง ซึ่งครอบคลุมผู้เข้าร่วมโครงการวิจัยจำนวน 531 คน (469 คนถูกนำเข้าในการวิเคราะห์) และประเมินวิธีการดูแลรักษาด้วยวิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลที่หลากหลายในผู้ป่วยโรคเอ็มเอส การประเมินวิธีการดูแลรักษาด้วยวิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลมีความซับซ้อน โดยการฟื้นฟูสมรรถภาพมีมากกว่า 1 องค์ประกอบ รวมถึงโปรแกรมกิจกรรมทางกาย การศึกษา พฤติกรรมและการจัดการอาการ วิธีการดูแลรักษาเหล่านี้มีจุดประสงค์ที่แตกต่างกันและใช้เทคโนโลยีที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงไม่สามารถสรุปได้อย่างชัดเจนเพียงข้อเดียว คุณภาพระเบียบวิธีวิจัยของการศึกษาที่นำเข้าอยู่ในระดับต่ำและมีความแตกต่างกันในการศึกษา

คุณภาพของหลักฐาน

หลักฐานจากการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมที่นำเข้าในการทบทวนวรรณกรรมที่สนับสนุนประโยชน์ของการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลในการลดความพิการระยะสั้นและการจัดการอาการ เช่น ความเหนื่อยล้าในผู้ใหญ่ที่มีโรคเอ็มเอส นั้นมีคุณภาพต่ำ เราพบหลักฐานจำกัดที่สนับสนุนประโยชน์ของวิธีการดูแลรักษาด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลในการปรับปรุงความพิการ ลดอาการ และปรับปรุงคุณภาพชีวิตในระยะยาว นอกจากนี้ วิธีการดูแลรักษาและผลลัพธ์ที่ถูกประเมินในการศึกษาที่นำเข้ามาในการทบทวนวรรณกรรมมีความแตกต่างกัน ไม่มีการศึกษารายงานอันตรายร้ายแรงใด ๆ จากการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลและไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้อง

มีความจำเป็นสำหรับการทำวิจัยเพิ่มเติมเพื่อประเมินผลทางเทคนิคที่หลากหลายของการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกล และเพื่อสร้างประสิทธิผลทางคลินิกและต้นทุนของวิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพทางไกลเหล่านี้ในผู้ที่เป็นโรคเอ็มเอส หลักฐานในการทบทวนวรรณกรรมนี้เป็นข้อมูลล่าสุดถึงเดือนกรกฎาคม 2014