تعداد 291 مطالعه را شامل 45,846 شرکت‌کننده با طیف کامل شدت اگزما، که عمدتا در کشورهایی با درآمد بالا در مراکز مراقبت ثانویه انجام شدند، وارد کردیم. بیشتر مطالعات شامل بزرگسالان بودند، و فقط 31 مطالعه کودکان < 12 سال را وارد کردند. مطالعات عموما شامل شرکت‌کنندگان مرد و زن، گروه‌های قومی متعدد اما عمدتا جمعیت‌های سفیدپوست بودند. اکثر مطالعات با بودجه صنعت (68%) انجام شده یا منابع/جزئیات مالی خود را گزارش نکردند. مدت زمان درمان و مشارکت در کارآزمایی، به ترتیب، با میانه (median) زمانی 21 و 28 روز (از 7 روز تا 5 سال) گزارش شد. مداخلات مورد استفاده عبارت بودند از کورتیکواستروئیدهای موضعی (topical corticosteroids; TCS) (172)، مهارکننده‌های موضعی کلسینورین (topical calcineurin inhibitors; TCI) (134)، مهارکننده‌های فسفودی استراز-4 (PDE-4) (55)، مهارکننده‌های جانوس کیناز (Janus kinase; JAK) (30)، فعال‌کننده‌های گیرنده آریل هیدروکربن (aryl hydrocarbon receptor activators) (10)، یا دیگر عوامل موضعی (21). مقایسه‌کننده‌ها شامل حامل (170) یا دیگر درمان‌های ضدالتهابی بودند. خطر سوگیری (bias) در 242 مورد از 272 مطالعه (89.0%) که به آنالیز داده‌ها کمک ‌کردند، در سطح بالا بود، که بیشتر به دلیل نگرانی در مورد گزارش‌دهی انتخابی (selective reporting) بود. انجام متاآنالیز شبکه (NMA) فقط برای پیامدهای کوتاه‌مدت امکان‌پذیر بود.

نشانه‌های گزارش شده توسط بیمار

NMA از 40 کارآزمایی (6482 شرکت‌کننده) که نشانه‌های گزارش شده توسط بیمار را به صورت یک پیامد دو حالتی (binary) گزارش ‌کرد، تاکرولیموس (tacrolimus) 0.1% (OR: 6.27؛ 95% CI؛ 1.19 تا 32.98)، TCS قوی (OR: 5.99؛ 95% CI؛ 2.83 تا 12.69) و روکسولیتینیب (ruxolitinib) 1.5% (OR: 5.64؛ 95% CI؛ 1.26 تا 25.25) را به عنوان موثرترین درمان‌ها رتبه‌بندی کردند، اما همگی با قطعیت پائین. TCS ضعیف، روفلومیلاست (roflumilast) 0.15% و کریزابورول (crisaborole) 2% کمترین اثربخشی را داشتند. آنالیز حساسیت (sensitivity) در سطح کلاس دارویی نشان داد که TCS قوی/بسیار قوی، اثربخشی مشابه TCI قوی داشته و از TCI ضعیف و مهارکننده‌های PDE-4 موثرتر بود.

NMA از 29 کارآزمایی (3839 شرکت‌کننده) که نشانه‌های گزارش شده توسط بیمار را در قالب یک پیامد پیوسته (continuous) گزارش ‌کردند، TCS بسیار قوی (SMD: -1.99؛ 95% CI؛ 3.25- تا 0.73-؛ شواهد با قطعیت پائین) و تاکرولیموس 0.03% (SMD: -1.57؛ 95% CI؛ 2.42- تا 0.72-؛ شواهد با قطعیت متوسط) را در بالاترین رتبه قرار دادند. اطلاعات مستقیم برای تاکرولیموس 0.03% بر اساس یک کارآزمایی با 60 شرکت‌کننده در معرض خطر سوگیری بالا بود. روفلومیلاست 0.15%، دلگوسیتینیب (delgocitinib) 0.25% یا 0.5% و تاپیناروف (tapinarof) 1% کمترین اثربخشی را نشان دادند. آنالیز حساسیت در سطح کلاس دارویی نشان داد که TCS قوی/بسیار قوی اثربخشی مشابهی با TCI قوی و مهارکننده‌های JAK داشته و TCS ضعیف/متوسط ​​کمتر از TCI ضعیف، موثر بودند.

تعداد 50 کارآزمایی دیگر (9636 شرکت‌کننده) نشانه‌های گزارش شده توسط بیمار را به صورت یک پیامد پیوسته گزارش کردند، اما نتوانستند در NMA گنجانده شوند.

علائم گزارش شده توسط پزشک

NMA از 32 کارآزمایی (4121 شرکت‌کننده) علائم بالینی را از نظر پزشک در قالب یک پیامد دو حالتی گزارش کرد و TCS قوی (OR: 8.15؛ 95% CI؛ 4.99 تا 13.57)، تاکرولیموس 0.1% (OR: 8.06؛ 95% CI؛ 3.30 تا 19.67)، روکسولیتینیب 1.5% (OR: 7.72؛ 95% CI؛ 4.92 تا 12.10)، و دلگوسیتینیب 0.5% (OR: 7.61؛ 95% CI؛ 3.72 تا 15.58) را به عنوان موثرترین عوامل، همگی با قطعیت متوسط، رتبه‌بندی کرد. TCS ضعیف، روفلومیلاست 0.15%، کریزابورول 2%، و تاپیناروف 1% کمترین اثربخشی را داشتند. آنالیز حساسیت در سطح کلاس دارویی نشان داد که TCS قوی/بسیار قوی موثرتر از TCI قوی، TCI ضعیف، مهارکننده‌های JAK، مهارکننده‌های PDE-4 بود؛ و TCS ضعیف و مهارکننده‌های PDE-4 اثربخشی مشابهی را نشان دادند.

NMA از 49 کارآزمایی (5261 شرکت‌کننده) علائم بالینی را از نظر پزشک در قالب یک پیامد پیوسته گزارش کرد و تاکرولیموس 0.03% (SMD: -2.69؛ 95% CI؛ 3.36- تا 2.02-) و TCS بسیار قوی (SMD: -1.87؛ 95% CI؛ 2.69تا 1.05-) را به عنوان موثرترین عوامل، هر دو با قطعیت متوسط رتبه‌بندی کردند؛ روفلومیلاست 0.15%، دیفامیلاست (difamilast) 0.3% و تاپیناروف 1% کمترین اثربخشی را نشان دادند. اطلاعات مستقیم برای تاکرولیموس 0.03% از یک کارآزمایی در 60 شرکت‌کننده با خطر سوگیری بالا به دست آمد. برای برخی از آنالیزهای حساسیت، TCS قوی، تاکرولیموس 0.1%، روکسولیتینیب 1.5%، دلگوسیتینیب 0.5% و دلگوسیتینیب 0.25% به برخی از موثرترین درمان‌ها تبدیل شدند. آنالیز در سطح کلاس دارویی نشان داد که TCS قوی/بسیار قوی اثربخشی مشابهی با TCI و مهارکننده‌های JAK داشته، و TCS متوسط/ضعیف موثرتر از TCI ضعیف بود.

تعداد 100 کارآزمایی دیگر (22,814 شرکت‌کننده) علائم بالینی را از نظر پزشک به صورت یک پیامد پیوسته گزارش کردند، اما نتوانستند در NMA گنجانده شوند.

ارزیابی کلی محقق (IGA)

NMA از 140 کارآزمایی (23,383 شرکت‌کننده) IGA را به‌عنوان یک پیامد دو حالتی گزارش کرد و روکسولیتینیب 1.5% (OR: 9.34؛ 95% CI؛ 4.8 تا 18.18)، دلگوسیتینیب 0.5% (OR: 10.08؛ 95% CI؛ 2.65 تا 38.37)، دلگوسیتینیب 0.25% (OR: 6.87؛ 95% CI؛ 1.79 تا 26.33)، TCS بسیار قوی (OR: 8.34؛ 95% CI؛ 4.73 تا 14.67)، TCS قوی (OR: 5.00؛ 95% CI؛ 3.80 تا 6.58)، و تاکرولیموس 0.1% (OR: 5.06؛ 95% CI؛ 3.59 تا 7.13) به عنوان موثرترین عوامل، همگی با قطعیت متوسط، معرفی شدند. TCS ضعیف، کریزابورول 2%، پیمکرولیموس (pimecrolimus) 1%، روفلومیلاست 0.15%، دیفامیلاست 0.3% و 1%، و تاکرولیموس 0.03% کمترین اثربخشی را نشان دادند. در آنالیز حساسیت، اطلاعات خطر پائین سوگیری (12 کارآزمایی، 1639 شرکت‌کننده)، TCS قوی، دلگوسیتینیب 0.5% و دلگوسیتینیب 0.25%، موثرترین عوامل بوده، و پیمکرولیموس 1%، روفلومیلاست 0.15%، دیفامیلاست 1% و دیفامیلاست 0.3%، کمترین تاثیر را داشتند. آنالیز حساسیت در سطح کلاس دارویی نشان داد که TCS قوی/بسیار قوی، اثربخشی مشابهی با TCI قوی و مهارکننده‌های JAK داشته و از مهارکننده‌های PDE-4 موثرتر بودند؛ TCS ضعیف/متوسط ​​نسبت به TCI قوی موثرتر بوده و اثربخشی مشابهی با TCI ضعیف نشان داد.

پیامدهای طولانی‌‌مدت‌تر طی 6 تا 12 ماه، افزایش احتمالی اثربخشی پیمکرولیموس 1% را در مقابل حامل (4 کارآزمایی، 2218 شرکت‌کننده) در یک متاآنالیز زوجی (pairwise)، و موفقیت بیشتر درمان با TCS ضعیف/متوسط را ​​نسبت به پیمکرولیموس 1% (بر اساس 1 کارآزمایی با 2045 شرکت‌کننده) نشان دادند.

عوارض جانبی موضعی

NMA از 83 کارآزمایی (18,992 شرکت‌کننده، 2424 رویداد) که واکنش‌های محل استعمال دارو را گزارش کرد، تاکرولیموس 0.1% (OR: 2.2؛ 95% CI؛ 1.53 تا 3.17؛ شواهد با قطعیت متوسط)، کریزابورول 2% (OR: 2.12؛ 95% CI؛ 1.18 تا 3.81؛ شواهد با قطعیت بالا)، تاکرولیموس 0.03% (OR: 1.51؛ 95% CI؛ 1.10 تا 2.09؛ شواهد با قطعیت پائین)، و پیمکرولیموس 1% (OR: 1.44؛ 95% CI؛ 1.01 تا 2.04؛ شواهد با قطعیت پائین) را با احتمال زیاد مسبب واکنش‌های موضعی معرفی کرد. TCS بسیار قوی، قوی، متوسط، ​​و ضعیف، کمترین احتمال ایجاد واکنش‌های موضعی را داشتند.

NMA از هشت کارآزمایی (1786 شرکت‌کننده، 3 رویداد) که تغییرات رنگدانه‌ای را گزارش ‌کرد، هیچ شواهدی را مبنی بر افزایش تغییرات رنگدانه‌ای با TCS و کریزابورول 2%، شواهد با قطعیت پائین برای TCS ضعیف، متوسط ​​یا قوی و شواهد با قطعیت متوسط ​​برای کریزابورول 2%، پیدا نکرد.

NMA از 25 کارآزمایی (3691 شرکت‌کننده، 36 رویداد) که نازک شدن پوست را گزارش ‌کرد، هیچ شواهدی را برای افزایش در عارضه نازک شدن پوست با استفاده کوتاه‌مدت (میانه ​​3 هفته، محدوده 1 تا 16 هفته) از TCS ضعیف (OR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.12 تا 4.31)، TCS متوسط ​​(OR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.16 تا 5.33)، TCS قوی (OR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.21 تا 4.43) یا TCS بسیار قوی (OR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.31 تا 2.49)، همگی با قطعیت پائین، نیافت. پیامدهای طولانی‌‌مدت‌تر طی 6 تا 60 ماه، افزایش نازک شدن پوست را با TCS ضعیف تا قوی در مقابل TCI (3 کارآزمایی، 4069 شرکت‌کننده، 6 رویداد با TCS) نشان دادند.