Jaki jest cel tego przeglądu?

Celem niniejszego przeglądu Cochrane było sprawdzenie czy leczenie iwermektyną całych społeczności ograniczy przenoszenie malarii. Zebraliśmy i przeanalizowaliśmy wszystkie istotne badania dotyczące tego zagadnienia i odnaleźliśmy 1 badanie.

Najważniejsze informacje

Nie ma pewności co do tego, czy leczenie całej społeczności iwermektyną zmniejsza zachorowalność na malarię. Kilka badań naukowych jest w toku; przewidujemy, że w przyszłości na ich podstawie uzyskamy więcej odpowiedzi.

Co oceniano w niniejszym przeglądzie?

Malaria to choroba pasożytnicza, która jest przenoszona na ludzi przez ukąszenie komarów zarażonych pasożytami z rodziny Plasmodium. Choroba ta jest przyczyną prawie pół miliona zgonów rocznie. Iwermektyna to lek, który podaje się całej społeczności w celu zwalczenia pasożytów, które są odpowiedzialne za słoniowaciznę (nasilony obrzęk kończyn na skutek utrudnionego odpływu chłonki – przyp. tłum.) i ślepotę rzeczną. Zauważono, że iwermektyna może być skuteczna w zabijaniu komarów żywiących się krwią osób, które wcześniej przyjęły lek. Na podstawie tego przyjęto, że podawanie iwermektyny całym społecznościom przyczyni się do zmniejszenia liczby komarów, a co za tym idzie pomoże ograniczyć rozprzestrzenianie się malarii.

W niniejszym przeglądzie ocenialiśmy, czy leczenie iwermektyną całych społeczności zmniejszyłoby przenoszenie malarii przez komary. Poszukiwaliśmy badań naukowych z różnych źródeł. Uwzględniliśmy tylko te, które przeprowadzono w społecznościach dotkniętych malarią i w których zastosowano losowy dobór (tj. randomizację – przyp. tłum.) do grupy leczonej iwermektyną albo kontrolnej, w której stosowano placebo lub standardowe leczenie. Chcieliśmy sprawdzić, czy leczenie wpłynęło na częstość występowania malarii w danej społeczności.

Jakie są główne wyniki tego przeglądu?

Jedno z badań spełniło kryteria włączenia do przeglądu. Badaniem tym objęto mieszkańców ośmiu wiosek w Burkina Faso, które przydzielono losowo do grupy leczenia iwermektyną albo do grupy kontrolnej. Wszystkie wioski otrzymały iwermektynę w ramach planowej kontroli filariozy limfatycznej. Dodatkowo wioski objęte leczeniem otrzymały jeszcze pięć dawek iwermektyny, raz na trzy tygodnie. Wpływ stosowania iwermektyny na występowanie malarii oceniano u dzieci poniżej 5. roku życia. W tej grupie nie wykazano znamiennej różnicy pod względem częstości występowania malarii między grupą leczoną iwermektyną a grupą kontrolną (dane naukowe o bardzo niskiej wiarygodności).

Z tego względu nie można stwierdzić czy leczenie całej społeczności iwermektyną wpływa na ograniczenie rozprzestrzeniania się malarii. Obecnie jest prowadzonych kilka badań w tym zakresie, a ich wyniki prawdopodobnie dostarczą nam więcej odpowiedzi.

Jak bardzo aktualny jest ten przegląd?

Poszukiwano badań opublikowanych do 14 stycznia 2021 roku.