คำถามของการทบทวนวรรณกรรม
เราทบทวนหลักฐานเกี่ยวกับผลของยาสมุนไพรจีน (CHM) ต่ออัตราการตั้งครรภ์โดยกำเนิดมีชีพและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ในสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่มีกลุ่มอาการรังไข่มีถุงน้ำหลายใบ (PCOS)
ความเป็นมา
PCOS เป็นโรคต่อมไร้ท่อระบบสืบพันธุ์ที่พบได้บ่อยและซับซ้อน โดยส่งผลต่อสตรีในวัยเจริญพันธุ์ 5% ถึง 15% สรีที่มี PCOS อาจมีรอบเดือนไม่ปกติ ภาวะมีบุตรยาก (ล้มเหลวในการตั้งครรภ์) ขนดก (ขนยาวมากเกินไป) สิว และโรคอ้วน มีการใช้การรักษาทางการแพทย์แบบตะวันตกจำนวนมากในการจัดการ PCOS รวมถึงยาคุมกำเนิด clomiphene (ยาที่ใช้ในการกระตุ้นการตกไข่ในสตรี) สารกระตุ้นอินซูลิน (ยาที่ช่วยให้น้ำตาลในเลือดกลับสู่ช่วงปกติ) และการเจาะรังไข่ผ่านกล้อง (LOD) ซึ่งเป็น การผ่าตัดเพื่อกระตุ้นการตกไข่ในสตรีที่มี PCOS CHM ได้รับการแนะนำว่าเป็นทางเลือกสำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่มี PCOS เราต้องการตรวจสอบประสิทธิผลและความปลอดภัยของ CHM เมื่อเทียบกับการรักษาอื่นๆ สำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากแบบอ่อนที่มี PCOS
ลักษณะของการศึกษา
เราค้นหาหลักฐานในฐานข้อมูลที่ใช้กันทั่วไป หลักฐานเป็นปัจจุบันจนถึงเดือนมิถุนายน 2020 เรารวมการศึกษาวิจัยแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบ (RCTs) 8 ฉบับ โดยมีผู้เข้าร่วม 609 คน (RCT ใหม่ 3 ฉบับ มีสตรี 195 คนในการทบทวนวรรณกรรมฉบับปรับปรุงนี้) ซึ่งรวมถึงการศึกษาเปรียบเทียบ CHM กับการแพทย์แผนตะวันตก, CHM ร่วมกับการแพทย์แผนตะวันตก เทียบกับการแพทย์แผนตะวันตก และ CHM ร่วมกับการผ่าตัดเทียบกับการผ่าตัด การศึกษาที่รวบรวมมา 7 ฉบับ ดำเนินการและตีพิมพ์เป็นภาษาจีน ส่วนที่เหลืออีก 1 ฉบับเป็นภาษาอังกฤษ การศึกษาทั้งหมดมีระยะเวลาการรักษารอบเดือนน้อยกว่า 6 รอบ และมีระยะเวลาติดตามผลน้อยกว่า 1 ปี ไม่มีการศึกษาใดที่รายงานการเกิดมีชีพ รายงานการตั้งครรภ์ทั้งหมด รายงานการตกไข่ 2 ครั้ง และรายงานเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เพียงฉบับเดียว
ผลลัพธ์สำคัญ
มีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้ CHM สำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่มีภาวะ PCOS ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเกิดมีชีพ ไม่มีหลักฐานที่สอดคล้องกันที่บ่งชี้ว่า CHM ช่วยเพิ่มผลการเจริญพันธุ์
เมื่อเปรียบเทียบ CHM กับ clomiphene (ทั้งที่มีหรือไม่มีการเจาะรังไข่ผ่านกล้อง (LOD)) ในทั้งสองกลุ่มการศึกษา) อัตราการตั้งครรภ์ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มการรักษาและกลุ่มควบคุม เมื่อเปรียบเทียบ CHM บวกกับคการเจาะฟองไข่และการเหนี่ยวนำการตกไข่ กับ การเจาะฟองไข่ และ การเหนี่ยวนำการตกไข่เพียงอย่างเดียว อัตราการตั้งครรภ์ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม เมื่อเปรียบเทียบ CHM บวก LOD กับ LOD เพียงอย่างเดียว อัตราการตั้งครรภ์ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม ความเชื่อมั่นของหลักฐานต่ำมาก ดังนั้นเราจึงไม่สามารถสรุปผลใดๆ เกี่ยวกับผลลัพธ์ได้
อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานความเชื่อมั่นต่ำบ่งชี้ว่าการเพิ่ม CHM ใน clomiphene อาจช่วยเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์ได้
เนื่องจากหลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมากสำหรับผลลัพธ์จากการเปรียบเทียบทั้งหมด เราจึงไม่สามารถสรุปได้ นอกจากนี้ยังมีหลักฐานไม่เพียงพอเกี่ยวกับผลข้างเคียงที่บ่งชี้ว่า CHM ปลอดภัยหรือไม่
ความเชื่อมั่นของหลักฐาน
ความน่าเชื่อถือของหลักฐานอยู่ในระดับต่ำถึงต่ำมาก ข้อจำกัดหลักในหลักฐาน คือ ความล้มเหลวในการรายงานการเกิดมีชีพหรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ความล้มเหลวในการอธิบายวิธีการศึกษาในรายละเอียดที่เพียงพอ และความไม่แม่นยำด้วยอัตราเหตุการณ์ที่ต่ำมากและช่วงความเชื่อมั่นที่กว้าง
มีหลักฐานไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้ CHM สำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่มีภาวะ PCOS ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเกิดมีชีพ เราไม่แน่ใจเกี่ยวกับผลกระทบของ CHM ต่ออัตราการตั้งครรภ์ เนื่องจากไม่มีหลักฐานที่สอดคล้องกันที่บ่งชี้ว่า CHM มีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ของการเจริญพันธุ์ อย่างไรก็ตาม เราพบว่าการเพิ่ม CHM เข้ากับ clomiphene อาจช่วยเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์ แต่มีหลักฐานความเชื่อมั่นที่จำกัดและต่ำมากสำหรับผลลัพธ์นี้ นอกจากนี้ยังมีหลักฐานไม่เพียงพอเกี่ยวกับผลข้างเคียงที่บ่งชี้ว่า CHM ปลอดภัยหรือไม่ ในอนาคต จำเป็นต้องมี RCT ที่ออกแบบมาอย่างดีและดำเนินการอย่างรอบคอบ โดยมุ่งเน้นที่อัตราการเกิดมีชีพและดัชนีความปลอดภัยอื่นๆ
Polycystic ovarian syndrome (PCOS) มีลักษณะผิดปกติทั้งทางเมตาบอลิซึมและการสืบพันธุ์ และส่งผลกระทบต่อสตรีในวัยเจริญพันธุ์ประมาณ 5% ถึง 15% มีการเสนอยาตะวันตกที่แตกต่างกันสำหรับภาวะมีบุตรยากที่เกี่ยวข้องกับ PCOS เช่น ยาคุมกำเนิด สารกระตุ้นอินซูลิน และการเจาะรังไข่ผ่านกล้อง (laparoscopic ovarian drilling: LOD) ยาสมุนไพรจีน (CHM) ยังถูกใช้เพื่อรักษาภาวะมีบุตรยากที่เกิดจาก PCOS มานานหลายทศวรรษ และคาดว่าจะกลายเป็นวิธีการรักษาทางเลือกสำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากที่มีภาวะ PCOS
เพื่อประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของยาสมุนไพรจีน (CHM) สำหรับสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากอย่างอ่อนที่มีภาวะถุงน้ำหลายใบ (PCOS)
เราค้นหา Cochrane Gynecology and Fertility Group Specialized Register, CENTRAL, MEDLINE, Embase และฐานข้อมูลอื่นๆ อีกหกแห่ง ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งจนถึง 2 มิถุนายน 2020 นอกจากนี้เราได้ค้นหารายการอ้างอิงทั้งหมดของการศึกษาที่รวมอยู่และเราได้ติดต่อผู้เชี่ยวชาญในสาขานั้นเพื่อพยายามค้นหาการศึกษาอื่นๆ
เรารวม randomized controlled trials (RCTs) ที่เปรียบเทียบ CHM กับยาหลอก ไม่มีการรักษาหรือการรักษาแบบเดิม (แบบตะวันตก) สำหรับการรักษาสตรีที่มีภาวะมีบุตรยากแบบอ่อนที่มี PCOS
ผู้ทบทวนวรรณกรรม 2 คน คัดเลือกการศึกษา รวมข้อมูลและประเมินความเสี่ยงของการมีอคติอย่างเป็นอิสระต่อกัน เราติดต่อผู้ประพันธ์การศึกษาเพื่อขอข้อมูลเพิ่มเติม เราทำการวิเคราะห์เมตต้า เราคำนวณ odds ratios (OR) ร่วมกับ ช่วงเชื่อมั่น 95% สำหรับข้อมูลแบบ 2 กลุ่ม (dichotomous data) เราประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐานโดยใช้วิธี the Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation (GRADE)
เรารวม RCTs 8 ฉบับ มีผู้เข้าร่วม 609 คน การเปรียบเทียบในการทดลองที่รวบรวมมามีดังนี้: CHM เทียบกับ clomiphene, CHM ร่วมกับ clomiphene เทียบกับ clomiphene (มีหรือไม่มี ethinyloestradiol cyproterone acetate (EE/CPA)), CHM ร่วมกับการเจาะฟองไข่ร่วมกับการชักนำการตกไข่เมื่อเทียบกับ follicle aspiration ร่วมกับการชักนำการตกไข่เพียงอย่างเดียว และ CHM ร่วมกับการเจาะรังไข่ผ่านกล้องกับการเจาะรังไข่ผ่านกล้องเพียงอย่างเดียว (LOD) ความเชื่อมั่นโดยรวมของหลักฐานสำหรับการเปรียบเทียบส่วนใหญ่ต่ำมาก
การศึกษาทั้งหมดที่รวมไว้รายงานเฉพาะผลลัพธ์ที่เป็นปฐมภูมิ การศึกษาส่วนใหญ่รายงานผลลัพธ์รอง และมีเพียงการศึกษา 1 ฉบับ รายงานข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
ในการทดลองที่เปรียบเทียบ CHM กับ clomiphene (มีหรือไม่มี LOD ในกลุ่มการศึกษาทั้งสอง) เราไม่แน่ใจถึงผลของ CHM ต่ออัตราการตั้งครรภ์ (odds Ratio (OR) 1.41, 95% CI 0.63 ถึง 3.19; I 2 = 28%; 3 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 140 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) ผลการวิจัยชี้ว่า หากสันนิษฐานว่ามีโอกาสตั้งครรภ์หลังจากใช้ clomiphene เท่ากับ 21.5% โอกาสตั้งครภภ์ที่เกิดขึ้นจาก CHM จะอยู่ระหว่าง 14.7% ถึง 46.7% ไม่มีการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
เมื่อเปรียบเทียบ CHM ร่วมกับ clomiphene เทียบกับ clomiphene (มีหรือไม่มี EE/CPA) มีหลักฐานความเชื่อมั่นต่ำบ่งชี้ว่าอัตราการตั้งครรภ์สูงขึ้นในกลุ่ม CHM ร่วมกับ clomiphene (OR 3.06, 95% CI 2.05 ถึง 4.55; I 2 = 10%; 6 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 470 คน, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า หากสันนิษฐานว่ามีโอกาสตั้งครรภ์หลังจากใช้ clomiphene เท่ากับ 31.5% โอกาสตั้งครรภ์ที่เกิดจากวิธี CHM ร่วมกับ clomiphene จะอยู่ระหว่าง 48.5% ถึง 67.7%
ไม่มีการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
ในการทดลองที่เปรียบเทียบ CHM ร่วมกับ follicle aspiration และการชักนำการตกไข่ เปรียบเทียบกับ follicle aspiration และการชักนำการตกไข่เพียงอย่างเดียว เราไม่แน่ใจถึงผลของ CHM ต่ออัตราการตั้งครรภ์ (OR 1.62, 95% CI 0.46 ถึง 5.68; 1 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 44 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า หากสันนิษฐานว่ามีโอกาสตั้งครรภ์หลังจากการเจาะฟองไข่และการชักนำการตกไข่เป็น 29.2% โอกาสการตั้งครรภ์จากวิธี CHM ร่วมกับกับการเจาะฟองไข่และการชักนำการตกไข่จะอยู่ระหว่าง 15.9% ถึง 70% เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่รายงาน ได้แก่ severe luteinised unruptured follicle syndrome(LUFS) (Peto OR 0.60, 95% CI 0.06 ถึง 6.14; 1 การศึกษา, ผ้เข้าร่วม 44 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก), ovarian hyperstimulation syndrome(OHSS) (Peto OR 0.16, 95% CI 0.00 ถึง 8.19 1 การศึกษา, ผุ้เข้้าร่วม 44 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) หรือการตั้งครรภ์แฝด (Peto OR 0.60, 95% CI 0.06 ถึง 6.14; 1 การศึกษา, ผุ้เข้าร่วม 44 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าหากโอกาสของ LUFS, OHSS และการตั้งครรภ์แฝดตามตามมาจากการเจาะฟองไข่และการเหนี่ยวนำการตกไข่จะเท่ากับ 8.3%, 4.2% และ 8.3% ตามลำดับ โอกาสการตั้งครรภ์ที่เกิดจากวิธี CHM ร่วมกับการเจาะฟองไข่และการเหนี่ยวนำการตกไข่จะเป็น 0.5% ถึง 35.8%, 0% ถึง 26.3% และ 0.5% ถึง 35.8 ตามลำดับ
ในการทดลองที่เปรียบเทียบ CHM ร่วมกับ LOD เทียบกับ LOD เพียงอย่างเดียว เราไม่แน่ใจว่า CHM เพิ่มอัตราการตั้งครรภ์หรือไม่ (OR 3.50, 95% CI 0.72 ถึง 17.09; 1 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 30 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) ผลการวิจัยชี้ว่า หากสันนิษฐานว่ามีโอกาสตั้งครรภ์หลังจากใช้วิธีการ LOD เท่ากับ 40% โอกาสการตั้งครรภ์ที่เกิดขึ้นจากวิธี CHM ร่วมกับ LOD จะอยู่ระหว่าง 32.4% และ 91.9% ไม่มีการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
เราไม่แน่ใจในผลลพธ์การศึกษาทั้งหมด ความเชื่อมั่นของหลักฐานสำหรับการเปรียบเทียบและผลลัพธ์อื่นๆ ทั้งหมดนั้นต่ำมาก ข้อจำกัดหลักในหลักฐานที่พบคือความล้มเหลวในการรายงานการเกิดมีชีพหรือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ความล้มเหลวในการอธิบายวิธีการศึกษาในรายละเอียดที่เพียงพอและไม่แม่นยำเนื่องจากอัตราเหตุการณ์ต่ำมากและ CI ที่กว้าง
แปลโดย พญ.วิลาสินี หน่อแก้ว