Pytanie badawcze

Które interwencje chirurgiczne przynoszą najlepsze wyniki w przypadku wypadania szczytu pochwy?

Wprowadzenie

Wypadanie szczytu pochwy to obniżenie się macicy lub górnej części pochwy (sklepienia) po histerektomii (zabiegu usunięcia macicy). Dostępne są różne metody leczenia chirurgicznego, jednakże nie ma wytycznych, które rekomendowałyby najlepszą z nich.

Charakterystyka badań

W pięćdziesięciu dziewięciu randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych (ang. randomised controlled trial, RCT) oceniono 6705 pacjentek poddanych operacji z powodu wypadania szczytu pochwy. Najczęstsze porównania dotyczyły operacji wykonywanych drogą pochwową i operacji z dostępu brzusznego tzw. sakrokolpopeksji (polegającej na podwieszeniu górnej części pochwy do kości krzyżowej za pomocą przeszczepu) (siedem badań RCT), operacji wykonywanych drogą pochwową z użyciem siatki chirurgicznej w porównaniu z operacjami bez użycia siatki (siedem badań RCT); histerektomii pochwowej w porównaniu z histerektomią brzuszną (sześć badań RCT); oraz różnych metod lub dróg przeprowadzania sakrokolpopeksji (sześć badań RCT). Dane naukowe są aktualne do marca 2022 roku.

Najważniejsze wyniki

U osób z nawracającym wypadaniem pochwy po histerektomii, sakrokolpopeksja (operacja z dostępu brzusznego) wiązała się z niższymi wskaźnikami: świadomości wypadania, ponownej operacji z powodu wypadania, wypadania podczas badania i wysiłkowego nietrzymania moczu (ang. urinary stress incontinence, SUI) w porównaniu z operacjami pochwowymi. Jeśli 8% kobiet jest świadomych występującego wypadania po sakrokolpopeksji, to 18% (16% do 32%) prawdopodobnie będzie tego świadomych po operacjach pochwowych. Jeśli 6% kobiet wymaga powtórnej operacji z powodu wypadania po sakrokolpopeksji, to 14% (od 8% do 18%) prawdopodobnie będzie jej wymagać po operacjach pochwowych. Jeśli 17% kobiet cierpi na SUI po sakrokolpopeksji, to 31% kobiet (od 19% do 49%) prawdopodobnie doświadczyłoby tego schorzenia po operacji szczytu pochwy.

Sakrokolpopeksja może być przeprowadzona u osób z wypadaniem macicy: z zachowaniem macicy (histeropeksja krzyżowa), z częściową histerektomią (usunięcie trzonu macicy z zachowaniem szyjki macicy) lub po całkowitej histerektomii. Jak dotąd nie uzyskano jednoznacznych danych dotyczących potencjalnych korzyści w porównaniu z alternatywnymi interwencjami przezpochwowymi.

Ograniczone dane naukowe nie potwierdzają zasadności stosowania transwaginalnej siatki chirurgicznej (stosowanej w leczeniu nietrzymania moczu lub wypadania macicy) w porównaniu z użyciem tkanki natywnej bez siatki (korekta pochwy z użyciem szwów). Dane naukowe były nieprecyzyjne, ale sugerują, że jeśli 18% kobiet jest świadomych występującego po operacji wypadania narządów bez użycia siatki, to od 6% do 59% będzie tego świadomych po operacji z użyciem siatki. Jeśli 10% kobiet po przebytej operacji bez użycia siatki wymaga ponownego zabiegu z powodu wypadania narządów, to w przypadku operacji z użyciem siatki może to dotyczyć od 3% do 11% kobiet. Nie znaleźliśmy jednoznacznych danych naukowych na to, że operacja z użyciem siatki zmniejsza nawracające wypadanie. Stosowanie siatki wiązało się z 17,5% wskaźnikiem ekspozycji siatki (erozja siatki do pochwy).

Dane naukowe były niejednoznaczne dla porównania operacji z zachowaniem macicy z histerektomią przezpochwową oraz z różnymi drogami dostępu stosowanymi przy przeprowadzaniu sakrokolpopeksji.

Pewność danych naukowych

Pewność, co do jakości danych naukowych wahała się od bardzo niskiej do umiarkowanej. Do ograniczeń należało: brak precyzji, słabe raportowanie metod badawczych i niespójność.