การทบทวนครั้งนี้รวม RCT จำนวน 10 ฉบับที่มีเด็กที่มีอาการท้องผูกเรื้อรังเข้าร่วมจำนวน 1278 คน เราประเมินการศึกษา 1 ฉบับ ว่ามีความเสี่ยงของการมีอคติต่ำในทุกด้าน มีข้อกังวลเรื่องความเสี่ยงของการมีอคติอย่างมากในการศึกษา 6 ฉบับ

การศึกษา 1 ฉบับได้เปรียบเทียบการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอ 160 หน่วย (n = 44) กับยาระบายอุจจาระชนิดรับประทานที่ทำให้อุจจาระนิ่มที่ไม่ได้ระบุชนิด (n = 44) เราไม่แน่ใจอย่างมากว่าการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอจะช่วยเพิ่มความสำเร็จของการรักษาได้หรือไม่ (อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) 37.00, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 5.31 ถึง 257.94; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก, ปรับลดระดับความเชื่อมั่นเนื่องจากข้อกังวลอย่างมากเกี่ยวกับความเสี่ยงของการมีอคติและความไม่แม่นยำ) รายงานความถี่ในการถ่ายอุจจาระเฉพาะกลุ่มที่ฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอ (ระยะห่างเฉลี่ย 2.6 วัน) การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์เบื้องต้นอื่น ๆ

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบเอริโทรไมซินเอสโทเลต (n = 6) กับการใช้ยาหลอก (n = 8) ผลลัพธ์เบื้องต้นเดียวที่รายงานคือเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ซึ่ง ไม่พบในทั้งสองกลุ่ม หลักฐานมีความเชื่อมั่นต่ำมากเนื่องจากมีความกังวลเรื่องความเสี่ยงของการมีอคติและความไม่แม่นยำอย่างมาก

การศึกษา 1 ฉบับได้เปรียบเทียบลูบิพรอสโตนชนิดรับประทานขนาด 12 หรือ 24 ไมโครกรัม (n = 404) 2 ครั้งต่อวัน กับการได้รับยาหลอก (n = 202) เป็นเวลา 12 สัปดาห์ อาจมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในเรื่องความสำเร็จของการรักษา (RR 1.29, 95% CI 0.87 ถึง 1.92; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) นอกจากนี้ เรายังพบว่าลูบิพรอสโตนอาจทำให้เกิดความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในเรื่องการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (RR 1.05, 95% CI 0.91 ถึง 1.21; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์เบื้องต้นอื่น ๆ

การศึกษา 1 ฉบับได้เปรียบเทียบการสวนล้างทวารหนักด้วยโซเดียมไดอคติลซัลโฟซักซิเนตและซอร์บิทอล จำนวน 3 ครั้งต่อสัปดาห์ (n = 51) กับการใช้ยาระบายโพลีเอทิลีนไกลคอล 0.5 กรัม/กก./วัน (n = 51) ในระยะเวลา 52 สัปดาห์ เราไม่แน่ใจอย่างมากว่าการใช้โซเดียมไดอ็อกทิลซัลโฟซักซิเนตทางทวารหนักและการสวนล้างด้วยซอร์บิทอลจะช่วยเพิ่มความสำเร็จของการรักษาได้หรือไม่ (RR 1.33, 95% CI 0.83 ถึง 2.14; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก, ปรับลดระดับลงเนื่องจากข้อกังวลมากเกี่ยวกับความเสี่ยงของการมีอคติและความไม่แม่นยำ) ผลลัพธ์ของความถี่ในการถ่ายอุจจาระต่อสัปดาห์ได้รับการรายงานโดยใช้ linear mixed model การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์เบื้องต้นอื่น ๆ

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบการฝึกขับถ่าย (n = 12) กับการไม่แทรกแซง (n = 12) เราไม่แน่ใจมากว่าการบำบัดด้วยการฝึกขับถ่ายจะช่วยการบรรเทาอาการได้หรือไม่ (RR 2.50, 95% CI 1.08 ถึง 5.79; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก, ปรับลดระดับเนื่องจากข้อกังวลอย่างจมากเกี่ยวกับความเสี่ยงของอคติและความไม่แม่นยำ) การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์เบื้องต้นอื่น ๆ

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอด้วยการเคลื่อนที่ของประจุไฟฟ้าเข้าทางทวารหนักเป็นเวลา 20 นาที โดยใช้ความถี่ 2800 เฮิรตซ์ และใช้โบทูลินัมท็อกซินเอขนาด 10 หน่วยสากล/กก. (n = 30) กับการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอ 10 หน่วยสากล/กก. (n = 30) เราไม่แน่ใจอย่างมากว่าการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอเข้าทางทวารหนักด้วยการเคลื่อนที่ของประจุไฟฟ้าจะช่วยบรรเทาอาการได้หรือไม่ (RR 0.96, ช่วง CI 95% 0.76 ถึง 1.22; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) หรือจะเพิ่มความถี่ในการขับถ่ายอุจจาระหรือไม่ (ความแตกต่างเฉลี่ย (MD) 0.00, ช่วง CI 95% −1.87 ถึง 1.87; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) เรายังไม่แน่ใจอย่างมากว่าการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอเข้าทางทวารหนักโดยการเคลื่อนที่ของประจุไฟฟ้าจะมีความปลอดภัยหรือไม่ (RR 0.20, 95% CI 0.01 ถึง 4.00; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) หลักฐานสำหรับผลลัพธ์เหล่านี้มีความเชื่อมั่นต่ำมากเนื่องจากความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับความเสี่ยงของการมีอคติและความไม่แม่นยำ การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลความสำเร็จของการรักษา

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอ 60 หน่วย (n = 21) กับการผ่าตัดกล้ามเนื้อหูรูดด้านในของทวารหนัก (n = 21) เราไม่แน่ใจมากว่าการฉีดโบทูลินัมท็อกซินเอจะช่วยเพิ่มความสำเร็จของการรักษาได้หรือไม่ (RR 1.00, 95% CI 0.75 ถึง 1.34; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำมาก) ไม่มีการบันทึกเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์เบื้องต้นอื่น ๆ

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบ Prucalopride 0.04 มก./กก. ชนิดรับประทาน(n = 107) 1 ครั้งต่อวัน กับการได้รับยาหลอก (n = 108) เป็นเวลา 8 สัปดาห์ การให้พรูคาโลไพรด์ชนิดรับประทานอาจทำให้ความถี่ในการถ่ายอุจจาระแตกต่างเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (MD 0.50, 95% CI −0.06 ถึง 1.06; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง); ความสำเร็จของการรักษา (RR 0.96, 95% CI 0.53 ถึง 1.72; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง); และเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (RR 1.15, 95% CI 0.94 ถึง 1.39; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) การศึกษาไม่ได้รายงานข้อมูลเกี่ยวกับการบรรเทาอาการ

การศึกษา 1 ฉบับ ได้เปรียบเทียบการกระตุ้นด้วยไฟฟ้าผ่านผิวหนังกับการกระตุ้นหลอก และการศึกษาอีก 1 ฉบับได้เปรียบเทียบการรับประทานอาหารเมดิเตอร์เรเนียนที่นักโภชนาการกำหนดกับคำแนะนำที่เป็นลายลักษณ์อักษรกับคำแนะนำที่เป็นลายลักษณ์อักษรอย่างเดียว การศึกษาเหล่านี้ไม่ได้รายงานผลลัพธ์เบื้องต้นที่กำหนดไว้ล่วงหน้าของเรา