Latar belakang

Sakit pinggang merupakan punca utama ketidakupayaan di seluruh dunia. Rangsangan saraf tunjang, satu rawatan pembedahan yang melibatkan pemasangan implan yang menghasilkan impuls elektrik ke saraf tunjang, dikatakan dapat mengurangkan tahap kesakitan dalam individu yang telah mengalami sakit pinggang. Kajian ini bertujuan untuk mengulas bukti berkaitan faedah dan kemudaratan prosedur ini dalam individu yang mengalami sakit pinggang.

Ciri-ciri kajian

Pengulas membuat carian dalam pangkalan data dan senarai daftar dalam talian untuk kajian yang relevan pada 10 Jun 2022. Pengulas menemui 13 kajian dengan 699 orang peserta. Daripada jumlah ini, 55% merupakan wanita dan umur purata peserta kajian adalah daripada 47 tahun ke 59 tahun. Purata tempoh sakit pinggang dalam kalangan peserta kajian berbeza-beza daripada 5 ke 12 tahun. Sepuluh daripada 13 kajian mempunyai pertalian kewangan dengan pengeluar sistem rangsangan saraf tunjang.

Penemuan utama

Tiada kajian yang menguji sama ada pembedahan rangsangan saraf tunjang adalah lebih baik daripada plasebo (kepuraan atau rawatan ‘semu’) dalam kalangan peserta yang dipantau selama lebih daripada 6 bulan. Hal ini bermakna bahawa faedah rawatan untuk tempoh jangka panjang tidak diketahui. Kebanyakan kajian hanya mengukur hasil kajian kurang daripada 1 bulan selepas rawatan dan hanya 1 kajian mengukur hasil pada tempoh 6 bulan selepas rawatan:

Tahap kesakitan (skala 0 hingga 100, skor yang lebih rendah bermaksud kurang sakit)

Pada 6 bulan, satu-satunya kajian yang tinggal, mendapati tiada faedah rangsangan saraf tunjang terhadap sakit pinggang berbanding plasebo (1 kajian, 50 peserta; bukti kepastian sederhana). Pada 6 bulan, peserta yang diberi rawatan plasebo melaporkan purata tahap kesakitan mereka ialah 61 mata, manakala mereka yang diberi rangsangan saraf tunjang melaporkan tahap kesakitan mereka adalah 4 mata lebih baik (8.2 mata lebih baik kepada 0.2 mata lebih teruk).

Fungsi (skor 0 sehingga 100, skor yang lebih rendah bermakna fungsi yang lebih baik)

Pada bulan 6, satu kajian mendapati tiada faedah daripada rangsangan saraf tunjang terhadap fungsi (iaitu fungsi fizikal umum seseorang) berbanding dengan plasebo (1 percubaan, 50 peserta; bukti kepastian sederhana). Peserta yang diberi rawatan plasebo melaporkan bahawa purata tahap kesakitan mereka ialah 35.4 mata pada 6 bulan manakala mereka yang diberi rangsangan saraf tunjang melaporkan pengurangan tahap kesakitan mereka ialah 1.3 mata lebih baik (3.9 mata lebih baik kepada 1.3 mata lebih teruk).

Kualiti hidup berkaitan kesihatan (skor 0 sehingga 1, skor lebih tinggi bermakna kualiti hidup lebih baik)

Pada 6 bulan, satu kajian mendapati tiada faedah daripada rangsangan saraf tunjang terhadap kualiti hidup yang berkaitan dengan kesihatan berbanding dengan plasebo (1 kajian, 50 peserta; bukti kepastian sederhana). Peserta yang diberi rawatan plasebo melaporkan kualiti hidup berkaitan kesihatan mereka ialah 0.44 mata pada 6 bulan manakala mereka yang diberi rangsangan saraf tunjang melaporkan kualiti hidup berkaitan kesihatan mereka adalah 0.04 mata lebih baik (0.16 mata lebih baik kepada 0.08 mata lebih teruk).

Penilaian keberkesanan global (bilangan peserta dengan 50% lebih baik dalam tahap kesakitan atau lebih baik)

Tiada kajian terkawal plasebo yang mengukur hasil ini.

Penarikan diri disebabkan oleh kejadian buruk (iaitu kejadian yang tidak diingini yang menyebabkan kemudaratan)

Pengulas tidak pasti sama ada rangsangan saraf tunjang menyebabkan orang menarik diri daripada kajian berikutan kejadian buruk kerana hanya sedikit kajian terlibat dan bukti hanyalah berdasarkan beberapa kes.

Kejadian buruk (misalnya peningkatan tahap kesakitan)

Satu kajian yang memantau individu selama 12 bulan mendapati 9 orang peserta (18%) mengalami kejadian buruk seperti jangkitan, kerosakan tulang belakang atau saraf, masalah pundi kencing dan pergerakan kecil sebahagian daripada peranti yang menghantar impuls elektrik ke saraf tunjang (dikenali sebagai 'penghijrahan dedawai').

Kejadian buruk yang serius (contohnya jangkitan yang memerlukan kemasukan ke hospital)

Sesetengah kajian melaporkan kejadian buruk yang serius dalam kalangan individu yang menerima rangsangan saraf tunjang yang memerlukan pembedahan berulang. Satu-satunya kajian terkawal plasebo yang memantau individu selama 12 bulan mendapati 4 orang peserta (8%) memerlukan pembedahan berulang. Dalam lima kajian lain yang melibatkan individu yang menerima implan rangsangan saraf tunjang yang baharu, bilangan individu yang memerlukan pembedahan berulang berikutan kejadian buruk seperti jangkitan atau masalah peranti, berjulat daripada 4.1% pada 8 minggu sehingga 30.9% pada 24 bulan. Walau bagaimanapun, tidak mungkin untuk menganggarkan kekerapan kejadian ini berbanding dengan plasebo atau tanpa rawatan berikutan maklumat yang terhad.

Batasan bukti

Bagi orang yang mengalami sakit pinggang, pengulas agak yakin bahawa pada bulan keenam, rangsangan saraf tunjang mungkin tidak menyumbang kepada tahap kesakitan yang lebih rendah, fungsi fizikal yang lebih baik atau kualiti hidup yang lebih tinggi berbanding dengan plasebo. Pengulas tidak pasti sama ada rangsangan saraf tunjang boleh meningkatkan hasil dalam masa segera berbanding dengan plasebo. Terdapat sedikit atau tiada maklumat tentang keberkesanan jangka panjang atau risiko kesan sampingan dan komplikasi.